Οι καρδιοαγγειακές παθήσεις και ιδιαίτερα η ισχαιμική καρδιοπάθεια, εκδηλώνονται αιφνίδια και ο ασθενής είναι δυνατό να πεθάνει πριν ακόμη του παρασχεθεί οποιαδήποτε θεραπεία.

Επόμενο λοιπόν είναι να θεωρείται ότι η έμφαση πρέπει να αφορά περισσότερο την πρόληψη παρά την θεραπεία. Αν ληφθεί μάλιστα υπόψη ότι η ισχαιμική καρδιοπάθεια αποτελεί το τελικό αποτέλεσμα μιας χρόνιας διεργασίας, η οποία είναι πολύ πιθανό να αρχίζει από τη βρεφική ηλικία και να αναπτύσσεται κάτω από διάφορες διαιτητικές επιδράσεις, όπως για παράδειγμα αυξημένη σε κορεσμένο λίπος διατροφή, παχυσαρκία, λιπιδαιμίες, διαβήτης κλπ., ως επιτακτική αναγνωρίζεται η ανάγκη για μια προσεκτική αξιολόγηση των διαιτητικών συνηθειών οι οποίες ακολουθούν το άτομο σε όλη του τη ζωή.

Η παραδοχή εξάλλου ότι ορισμένες αλλαγές στη δίαιτα, ακόμη και στη μέση ηλικία, έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν μερικές από τις βιοχημικές παραμέτρους, που συνδέονται με αυξημένη προδιάθεση για Ι.Κ., ενισχύει την άποψη αυτή ακόμη περισσότερο. Από την άλλη πλευρά όμως αναγνωρίζεται και η αιτιολογική σημασία μη διατροφικών παραγόντων όπως το κάπνισμα, η υπέρταση, η σωματική άσκηση, ο τύπος προσωπικότητας και άλλοι.

Στόχος μας είναι να θεραπεύσουμε με την ανάλογη διαιτητική αγωγή τον ασθενή και παράλληλα να τον βοηθήσουμε να κατανοήσει το ιδιαίτερο αυτό πρόβλημα της υγείας του, ώστε με την κατάλληλη εκπαίδευση, να μπορεί να ελίσσετε στις δύσκολες περιστάσεις, κοινωνικές και πολιτιστικές, διότι η διατροφική αγωγή που θα ακολουθήσει θα είναι εφόδιο και για το υπόλοιπο της ζωής του.